Donderdag 21 & vrijdag 22 juli: Pequeri

Wij zijn aangekomen op de woonboerderij van REMER, ‘Sitio Shalom’ in Pequeri. De boerderij biedt een veilig onderkomen aan kinderen waarvan thuis grote problemen zijn: kinderen met een achtergrond van diepe armoede, verwaarlozing, mishandeling en/of sexueel misbruik. Bijna altijd zijn de ouders verslaafd aan drugs of alcohol en zijn er sociale en psychische problemen. Dit zijn dus vaak geen kinderen die uit een favela komen, maar heb net zulke erge omstandigheden. De kinderen wonen hier permanent op de boerderij. Er zijn verschillende huisjes waar ongeveer 6 kinderen in wonen met een “Tia”. Dit is een soort huismoeder op de kinderen let, voor ze kookt, wast, verzorgd, en heel veel aandacht en liefde geeft. De kinderen gaan hier naar school en krijgen eventueel bijles. Daarnaast zijn er nog veel andere medewerkers die helpen om het zo fijn mogelijk voor de kinderen te maken, en ze zoveel mogelijk te helpen met hun problemen. Vanaf 18 jaar wordt er verwacht dat de kinderen zelf gaan werken en zichzelf onderhouden en leren verantwoordelijk en zelfstandig te worden. Op 21 jaar moeten ze namelijk van de boerderij en komt het op zichzelf aan. De kinderen hadden vakantie, dus er waren niet veel kinderen op de boerderij. Maar omdat het vakantie was, gingen de kinderen wel allemaal leuke dingen doen, zoals wandelen, picknicken, naar watervallen etc. Echter hadden wij helaas een andere planning, die ook heel belangrijk was, namelijk onze schoolopdrachten. Donderdag zijn we daar praktisch de hele dag mee bezig geweest. Daarnaast hebben we eindelijk na 4 weken een normale was kunnen draaien! Eindelijk weer echt schone kleren!! In de avond gingen we onze was ophalen in de hoop dat onze vesten en handdoeken droog waren. Ook moesten we ons ondergoed thuis ophangen in plaats van het gemeenschappelijke gedeelte. Er zijn namelijk hier ook nog wat oudere jongens en ja.. die vinden zulke dingen natuurlijk interessant. Wij waren bezig om alles eraf te halen en het volgende moment horen we gegrom achter ons en iets struikelen over takken. Wij schrokken ons een ongeluk en renden heel snel weg, ondertussen struikelt Willemijn en bezeert haar enkel. We hadden van Liza gehoord dat hier wolven zijn, en wij wisten dan ook bijna zeker dat dit een wolf was. Met onze hart in onze keel zijn we maar snel teruggegaan naar ons huisje. De jongens van de boerderij lachten ons wel heel hard uit, maar zijn ook heel lief. Ze wilden met ons mee teruglopen naar ons huisje dat een ongeveer 10 minuten lopen was. Nou, het was maar tijd om snel ons bed in te duiken!
Vrijdag zijn we weer vroeg aan school gaan werken, want in de middag stonden er dingen op de planning voor de FavelaGames. Pien die had een goed interview gehad voor haar scriptie met Robert en Tayla is begonnen aan het werken aan de schema’s en programma’s samen met Liza en Willemijn en later ook Pien. De hele middag zijn we druk bezig geweest, maar we hebben vordering kunnen maken. Echter kwamen we erachter dat we gisteravond onwijs hard in de maling zijn genomen. Op de boerderij woont een jongetje dat wel een etterbakkie is, maar ook heel lief. Maar hij vond het een hilarisch idee om ons dus dood te laten schrikken. Hij was namelijk de wolf gisteravond waar wij zo hard voor wegrenden… Nou dat ventje heeft natuurlijk de avond van zijn leven gehad. Drie Hollandse meisjes de stuipen op het lijf jagen door een wolf na te doen. Gelukkig kunnen wij er nu ook om lachen. In de avond zijn we met de Nederlanders die hier op de boerderij wonen pizza gaan eten in Pequeri als afsluiting. Het was leuk om de boerderij en het werk hier gezien te hebben en volgens ons hebben de kinderen het heel fijn hier en wordt er onwijs goed werk verricht. Morgen gaat om 06:00 weer de wekker om terug te gaan naar ons huisje in Rio.