Weekend 15, 16, 17 juli in Sao Paulo

Vrijdag reisdag, yes wat hebben wij daar zin in! Helaas was de bus van half 10 vol en wisten we van tevoren dat we minstens anderhalf uur moesten wachten tot dat we opgehaald werden. Jaja opgehaald. We gingen namelijk naar Camila, dat is een vriendin van Pien die ze kent van haar high school year in Amerika. In de bus waren de stoelen heel comfortabel. We hebben weliswaar wat nuttigs gedaan. Blogs, scriptie, onderzoek, gelezen en geslapen (en dat in 6 uur tijd). We waren even vergeten dat ook Camila Braziliaans is en in plaats van anderhalf uur wachten hebben we maar liefst drie uur gewacht tot dat ze er was, file enzo (jaja, gewoon Braziliaans). Eenmaal op weg naar haar huis kwamen we erachter dat ze niet in São Paulo woont, maar in Vinhedo, een uur rijden van São Paulo, voor Braziliaanse begrippen is dat heel dichtbij. Om jullie even een beeld te geven. São Paulo heeft 11 miljoen inwoners en Campinas wat ongeveer tegen Vinhedo aan ligt 3 miljoen. We reden Vinhedo in richting haar huis. Om daar te komen moesten we door twee hekken met een speciaal pasje. Hier zit dag en nacht iemand de wijk te bewaken. Rondom de wijk was een grote muur met prikkeldraad bovenop. Het huis was enorm en had een zwembad. Deze luxe konden we wel even gebruiken. We hebben ons spullen gedropt en gingen samen met haar vriend en een vriend daarvan naar een middeleeuwse bar. Wij hadden nog geen avond gegeten en dit hebben wij uiteindelijk om 12 uur gedaan in de bar. Wij snappen niet zo goed wanneer Brazilianen nou wel en wanneer ze niet eten. Het ene moment eten ze namelijk 6 uur lang en het volgende moment 6 uur lang niet. Camila vertelde dat zij twee keer op een dag rijst met bonen eet. TWEE KEER OP EEN DAG. Hoe kun je dat eten?! Nou wij hadden mega veel honger en al een lekkere caiparinha op. Dit keer gingen wij voor de aardbeien caipirinha met vodka op, nou deze smaakte ons veel beter! Voortaan gaan we deze kiezen! Het was een geslaagde avond. Vooral voor Pien was het erg leuk om bij te kletsen na 4 jaar elkaar niet gezien te hebben. Zaterdag zouden we vroeg opstaan om te gaan wake boarden. Wij hadden mega veel zin in deze activiteit aangezien dit helemaal nieuw voor ons is. Helaas zoals heel veel dingen in Brazilië loopt het nooit zoals gepland. Het weer was zaterdagochtend beroerd. Geen wake boarden dus. In plaats daarvan hebben we rond gereden in de auto en heeft Camila de omgeving laten zien. We zijn erachter gekomen dat alle gebouwen van de overheid zoals scholen, de bieb en openbare ziekenhuis groen gekleurd zijn. Makkelijk te herkennen dus. We hebben de kerk bezocht en het Christusbeeld wat erg lelijk en klein was. Vervolgens zijn we 4 (JA VIER) supermarkten ingegaan om boodschappen te doen voor de bbq. Als je je afvraagt waarom zoveel? Dat vragen wij ons ook nog steeds af. Na uren boodschappen gedaan te hebben, hebben we heerlijk genoten van een Braziliaanse bbq met vrienden van Camila. Van twee tot negen. Heel veel vlees en drankjes later, hebben we onszelf nog vermaakt met liedjes zingen onder leiding van een gitaar. Genoeg tijd om bij te praten dus. Iedereen was verbaasd dat we vrijwillig de favela in gingen om daar kinderen te helpen. Omdat het zo ongelofelijk gevaarlijk is en we daar toch echt beter niet kunnen komen. Wel heeft iedereen heel veel respect dat we dit doen. We hebben het gehad over de beruchte funk feesten. Dit zijn feesten die gegeven worden door de drugsbendes in de favela. In Antares worden deze gegeven in dezelfde zaal waar kinderen sporten. Dit zorgt ervoor dat er maandag altijd glas ligt maar ook condooms en ander rotzooi. Wij willen zo graag een keer onzichtbaar bij zo’n feest aanwezig zijn. Nu werd ons verteld dat de opperbaas van de drugsbendes kan zeggen: haar wil ik. En dan wordt ervoor gezorgd dat hij haar krijgt en om het maar even grof te zeggen, mag doen wat hij wil. Blijkbaar kan je als meisje niet weigeren vanwege het geweld. Wij vragen ons af waarom die meiden in naar zo’n feest gaan. Na veel gepraat te hebben zijn we om negen uur naar een ‘Festa Junina’ gegaan. Dit is een feest in juni en juli die overal gegeven wordt. In onze straat in Tavares Bastos was ook een zo’n feest. Op dit feest hebben we veel typisch Braziliaans eten geproefd, gedanst en gechillt. ‘s Avonds hebben we nog meer gepraat en gingen de wilde stapplannen niet door.
Zondagochtend hadden de ouders een uitgebreid ontbijt gemaakt. De gastvrijheid is enorm. Camila neemt ons overal mee naar toe en die ouders zorgen goed voor ons. Wij wilden stiekem gewoon snel gaan, want dit was de enige dag dat we echt São Paulo in gingen. Maar zoals alles duurde dit tot uiteindelijk 1 uur voordat we eindelijk gingen. Eenmaal aangekomen in São Paulo gingen we eerst naar een overdekte markt toe waar allemaal eten verkocht werd. We mochten overal gratis dingen proeven, ook dingen waar we nog nooit van gehoord hebben. Ja, dat krijg je als je met drie knappe Nederlandse chicks daar loopt. Na de markt hebben we het stadion bezocht van São Paulo. We waren verbaasd dat we zelfs het veld op konden lopen. Het was leuk om te zien, veel minder professioneel dan een Nederlands stadion, terwijl São Paulo zo veel groter is en voetbal ook de populairste sport is in Brazilië. Na het stadion zijn we door de hoofdstraat gelopen. Een mega grote straat waarbij de autowegen afgesloten waren. Dit is altijd in het weekend, omdat er zoveel voetgangers zijn. Op deze straat met mega veel mensen waren protesten voor en tegen de president. Stakingen van banken. Maar ook grote groepen mensen die samba aan het dansen waren en muziek aan het maken waren. Alles was indrukwekkend groot en overal was wat te zien! Hele leuke straat om doorheen te wandelen en gewoon om je heen te kijken! Vervolgens hebben we een kerk bezocht, aangezien het zondag was, was er een dienst bezig. We mochten wel naar binnen om te kijken en rond te lopen. Bijzondere ervaring om een kerk te bezoeken tijdens een mis. Opvallend was dat de pianist een tablet voor zich had staan en ondertussen op zijn Iphone bezig was. Tot slot hebben we iets kleins gegeten om vervolgens een mega toetje te eten. Het lekkerste toetje wat we ooit in ons leven gegeten hebben. Een brownie, met ijs, chocolade saus, marshmallows, en een hele magnum erin. Calorieën voor de hele week maar wat was het ongelofelijk lekker. Rond 10 uur waren we op het busstation en toen was het tijd om de nachtbus terug te nemen naar Rio de Janeiro, op naar huis.