woensdag 22 juni

22 juni: we leren steeds meer over de drugsbendes…
Vandaag was de dag dat ons appartement wat meer kleur heeft gekregen. Vanaf half 9 zouden werknemers van REMER wat meer spullen komen brengen voor ons appartement. Eindelijk rond 10:00 kregen wij een tafel met stoelen (!!!), een gasfles voor ons fornuis en wat leuke schilderijtjes. Blij waren we dat we niet meer ons ontbijt tussen de dooie spinnen op de grond moesten eten. Om half 11 kwam Robert ons ophalen om vervolgens met de auto weer naar Antares te gaan. Deze rit kan met de auto zowel 50 minuten duren, als 2,5 uur. Op een weg van 80 kilometer per uur, bleven we ruim een uur lang in Rio rijden. In Nederland zou je al een aantal steden gepasseerd zijn. Tijdens deze autorit vertelde Robert meer over de favelas en de drugsbendes. In Rio de Janeiro is de Comando Vermelho de grootste drugsbende. Deze is onder andere actief in Antares en Rolo (de favela naast Antares). Deze favela is de laatste tijd zo gevaarlijk geworden, dat Robert ons er niet mee naartoe neemt. Hij had in de krant gelezen dat er afgelopen week iemand door de drugsbende in stukken was gesneden vanwege het bezoeken van een andere favela. Dit is opgenomen en op Youtube geplaatst (mochten jullie interesse hebben…) In Antares werken ongeveer 850 mensen in de drugsbende. Deze drugsbendes zijn enorm goed georganiseerd. Bovenaan heb je de drugsbaas, hij heeft vervolgens weer soldaten die het uitvoerend werk doen, zoals de afdeling wapens, drugs verpakken etc., daarnaast zijn er ook mensen die op de uitkijk staan voor politie of vreemdelingen in de favela. Zodra er zo’n politie de favela betreedt, wordt er door de uitkijkposten vuurwerk afgestoken als waarschuwing voor de drugsbaas, zodat hij zo snel mogelijk weg kan komen. Verder verteld Robert dat aan het begin van de favela Antares het grootste drugspunt zit aan de ene kant en aan de andere kant de grootste afkickkliniek. Hoe bedoel je tegenstrijdig… Eenmaal aangekomen in Antares mogen we van Robert geen zonnebril dragen, aangezien we iedereen gewoon in de ogen moeten kunnen kijken. Vervolgens verliep de middag wederom prima met de kinderen. We begonnen met het helpen bij de voetbaltraining van de jongens, hebben daarna de hele middag gevolleybald met de kinderen en zijn geëindigd met een potje voetbal waarbij ruim 30 kinderen meededen. Het was enorm gezellig met de kinderen, ze zijn heel enthousiast en willen alles van ons weten. We krijgen regelmatig de vraag of we Facebook (Facebookie) en Whatsapp hebben. Ook geven ze vaak aan dat we heel mooi zijn. Door hun positiviteit en enthousiasme lopen wij ook de hele middag met een glimlach rond. Helaas is de dag alweer voorbij en kijken wij nu al uit om vrijdag weer terug naar Antares te gaan. We lopen samen met Jessica (de psychologe) terug naar het station. We lopen langs het grootste drugspunt en tot onze verbazing zitten er zelfs kinderen van amper 10 jaar crack te roken. Jessica geeft aan dat we ze niet in de ogen mogen kijken en gewoon door moeten lopen. In de trein terug naar huis vraagt Jessica of we het leuk vinden om mee te gaan naar haar dansles. Een typische Braziliaanse dans, namelijk Zuki, natuurlijk willen wij mee, we willen zo veel mogelijk van de Braziliaanse cultuur leren. We keken onze ogen uit hoe goed en sexy ze konden dansen. De dans heeft iets weg van salsa, maar is veel sensueler. Zelfs wij mochten met de grootste charmeur een paar dansjes doen. Het was erg leuk om dit ook een keer mee te maken. Na de les gingen we samen met Jessica met de motortaxi de steile berg op om vervolgens snel een pizza te halen en onze dag af te sluiten. Moe, koud (door de douche) en voldaan gingen wij naar bed. Morgen weer een nieuwe dag, waarop wij wat meer van Rio gaan ontdekken.